-
- در صدد کسب اطّلاعات زیاد، به هر قیمتی و از هر کانالی نباشیم. اطّلاعات و حرف‌های ضد و نقیض، بدون امکان تمیز و تشخیص آن‌ها، میزان نگرانی ما را افزایش می‌دهد
- منابع کسب اطلّاعات خود را مدیریت کنیم. از منابع مطمئن و موثق استفاده کنیم. تا جایی که می‌توانیم از خبرها فاصله بگیریم
- در جست‌وجوی دریافت آمار لحظه به لحظه نباشیم. این اطّلاعات نه تنها کمک کننده نیستند، بلکه نگرانی را افزایش می‌دهند
- از اخباری که تأثیر منفی می‌گذارند و هیجانات منفی را بسط می‌دهند، فاصله بگیریم
- زمان کم‌تری صرف خواندن، شنیدن یا تماشا کردن چیزهایی باشیم که اضطراب ما را افزایش می‌دهند
- در مورد واقعیّت‌های گذشته و رویدادهای پیش‌رو، بزرگ‌نمایی و فاجعه‌انگاری نکنیم. در عین حال، ناچیزانگاری هم نکنیم
- قبول کنیم موضوع جدّی است، ولی می‌توان با مراقبت و پیشگیری، آن را مدیریت کرد و میزان ابتلا به آن را کم کرد
- بپذیریم که موضوع جدّی است ولی مشابه سایر بیماری‌ها، قابل مدیریت است و راه‌حل مطمئنی برای درمان آن پیدا می‌شود
- بپذیریم بسیاری از اتّفاق‌ها در ارتباط با ویروس کرونا، در اختیار ما نیست تا بتوانیم اقدامات مؤثری انجام دهیم. بنابراین به سمت چیزهایی برویم که در اختیار ماست. از جمله رفتارهای خودمراقبتی، رعایت بهداشت فردی، مدیریت هیجانات، نحوه تماس و ارتباط با دیگران و ...
- از واقعیّت‌ها فرار نکنیم، آن‌ها را انکار یا سرکوب نکنیم. برعکس، سعی کنیم آن‌ها را بشناسیم و زیر سؤال ببریم تا افکار و احساسات بهتری داشته باشیم
- چسبیدن بیش از حد به هر چیزی، اضطراب‌آور است. تا زمانی که بیش از حد به چیزی فکر کنیم، آرامش نخواهیم داشت
- سعی کنیم نگرانی را به مسأله تبدیل کنیم. به جای اینکه ذهن‌مان را درگیر سؤال‌های تکراری «چه می شود ... اگر ...؟» بکنیم، از خودمان بپرسیم، بهترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم، چیست؟ بعد در جهت تحقق آن، گام‌های عملی، اجرایی و دقیق برداریم
- سبک زندگی سالمی اتخاذ کنیم. تغذیه مناسب، خواب مناسب، ورزش مناسب، سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت با کارهایی که ما را شاد می‌کند و ...
- سعی کنیم رفتار و عملکرد عادی داشته باشیم. فعّالیّت‌های روزمره و عادی خود را حفظ کنیم
- مثبت‌نگر باشیم. به جنبه‌های مثبت زندگی‌مان توجّه کنیم. از چیزهایی که داریم لذت ببریم و شکرگزاری کنیم. کارهای مثبت انجام دهیم. کسانی که موجب رنجش ما شده‌اند را ببخشیم. برای سلامتی خود و دیگران دعا کنیم و از دیگران هم بخواهیم دعا کنند. دعا نقطه اتصال ما به نیرویی قدرتمند است که می‌تواند امید را در ما تقویت کند. اعمال و رفتارهای خوب دیگران را تشویق کنیم
- از کلمات، جملات یا رفتارهای آرامش‌بخش، به ویژه مواردی که در گذشته به ما کمک کرده اند، استفاده کنیم
- از روش‌های آرامش‌بخش یا مقابله‌ای، مثل تنفس آرام یا عمیق، تصویرپردازی ذهنی و ... استفاده کنیم
- سرمایه روان‌شناختی خود را که شامل امیدواری، خوش‌بینی، تاب‌آوری و خودکارآمدی است، ارتقا بخشیم
- فضای زندگی‌مان را با هیجان‌های مثبت (نشاط، شادی، محبت، طنز و شوخی، خنده و ...) پر کنیم. هیجان‌های مثبت، چراغ سبز را برای زندگی روشن می‌کنند
- با افراد شاد، خوش‌بین، امیدوار، شوخ طبع و با روحیه قوی ارتباط برقرار کنیم
- به طور مرتب به خودمان یادآوری کنیم که سالم، قوی، شاد و با نشاط هستیم و آمادگی مقابله با هر سختی و دشواری را داریم
- احساسات و نگرانی‌های خود را با افراد قابل اعتماد در میان بگذاریم
- از افراد غمگین، نا امید، افسرده، دلسرد، بی انگیزه، بی حوصله، ترسو، مضطرب، بدبین، پرخاشگر، سرزنشگر، متخاصم، ... که استرس ما را افزایش می‌دهند، دوری کنیم
- با مدیریت هیجان‌های منفی (ترس، اضطراب، غم، خشم، افسردگی و ...) و با تقویت سیستم ایمنی، به جنگ ویروس کرونا برویم و مطمئن باشیم که او را شکست خواهیم داد. غم و نا امیدی، بی انگیزگی و ... کمکی نخواهند کرد
- در مواردی که ترس و اضطراب‌مان زیاد است یا در گذشته زمینه اضطراب، ترس، وسواس، افسردگی، بیماری‌های روان- تنی، مشکلات شبه جسمی و ... داشته‌ایم، و در حال حاضر تشدید شده‌اند، و نمی‌توانیم آن‌ها را مدیریت کنیم، از یک روان‌شناس خبره کمک بگیریم.
-
- در جهت ایجاد جوِّ سالم، محبت‌آمیز و صمیمانه بین اعضای خانواده تلاش کنیم
- فضای خانواده را با هیجانات مثبت (شادی، نشاط، شوخی، طنز، ...) پر کنیم
- با همدیگر بخندیم. خنده سیستم ایمنی ما را تقویت می‌کند
- اوقات فراغت خانواده را با مطالعه، سرگرمی، بازی، تفریح، تماشای فیلم و سریال، و ... پر کنیم
- تا جایی که برای‌مان امکان‌پذیر است، به اعضای خانواده و نزدیکان کمک کنیم
- به اتّفاق خانواده به کارهای عقب افتاده بپردازیم
- میزان مشارکت و همکاری در خانواده را افزایش دهیم
- به اعضای خانواده گوشزد کنیم، آدمی از دل سختی‌ها و دشواری‌ها به پختگی و رشد یافتگی می‌رسد
-
- برای کودکان‌تان وقت بگذارید. تا می‌توانید عشق و محبت و توجّه نثارشان کنید و رابطه نزدیکی با آنان برقرار کنید
- به حرف‌ها و نگرانی‌های‌شان گوش دهید. با مهربانی و آرامش با آن‌ها صحبت کنید و به آن‌ها اطمینان خاطر دهید
- کودکان خیلی زود خسته و بی حوصله می‌شوند، لذا برای اوقات فراغت آنان در شرایط جدید برنامه‌ریزی کنید
- برای بازی کردن با کودکان، برنامه‌ریزی کنید و وقت بگذارید
- مطالعه را به برنامه روزانه کودکان، اضافه کنید. ضمن پیشنهاد کتاب مورد نظر خودتان، اجازه دهید هر کتابی را که دوست دارند، بخوانند
- مرور درس‌های گذشته همراه با فعّالیّت‌های جذاب و دوست داشتنی مثل برگزاری مسابقه، را مد نظر قرار دهید
- واقعیّت‌ها را با زبان ساده و قابل درک و فهم بدون ایجاد اضطراب، برای کودکان توضیح دهید. برایشان توضیح دهید که چه اتّفاقی افتاده و چه کارهایی باید صورت گیرد.